Fotografie en ik ...

9 jaar geleden, met het samenvallen van het overlijden van een ouder, en de geboorte van een dochtertje, nam ik voor het eerst bewust de camera vast.
Het werd een boeiende zoektocht die nog lang niet ten einde is, naar de persoon mijn jeugdjaren had vastgelegd,  maar die ik zelf eigenlijk nooit erg goed gekend had, en wat ik zelf aan wilde vangen met mijn leven.
Het hele proces, de zolderkamer waar we als kind maar zelden mochten komen, maar waaruit regelmatig kleine tot grote zwart wit beelden  te voorschijn kwamen, hadden me nooit veel gedaan, tot op het ogenblik dat de tijd voor mezelf plots stil stond.
Hoe meer ik die beelden van beelden bestudeer, hoe meer ik besef: Die man wist het. Alles wat ik de afgelopen jaren leerde over compositie, licht, en moment,...
Zijn fotografie bevatte het allemaal.

Fotografeer je enkel in zwart wit?

Het is een vraag die ik regelmatig krijg, en nee, :-) niet alle foto's die ik aflever zijn zwart wit. Wel de de overhand, en dat is met reden.

Hoe ouder we worden, hoe meer we onze focus verleggen, bijvoorbeeld van onszelf naar de mensen om ons heen, of van een louter visueel gegeven, naar hoe we een moment of herinnering beleven.
Een kleurenfoto kan voldoening en en herkenning geven.
Het ontbreken van kleur echter, geeft onze hersenen net de ruimte om op zoek te gaan.  We doen daarbij beroep op onze herinneringen, en wat we voelen.  Een zwart wit beeld, zullen we in de meeste omstandigheden dan ook als sterker en emotioneler ervaren.

Don't shoot what it looks like..., shoot what it feels like*

Fotografie is en stukje op zoek gaan naar "the meaning of life".
Doorheen deze period,e die gedomineerd wordt door instagram, en tiktok, waarop we betekenisloze reels posten, of ons enkel zo positief mogelijk in beeld willen brengen, probeer ik een weg te vinden naar authenticieit, integerheid, en connectie. De focus verhuist dan van hoe mooi wij en onze kinderen wel niet zijn, naar wie zij en wijzelf als persoon zijn, welke verbinding me met hen hebben, en hoe zij op dat ogenblik in het leven staan. Het helpt ons om te leren en aanvaarden dat ons leven niet zo perfect is als we onszelf en anderen zouden willen voorschotelen.
* David Alan Harvey

(photo credit Joshua D'Hondt)